Ένα κείμενο της δικής μας παιδαγωγού και Coach Βεντουρή Βασιλικής
«Μονάχα τα παιδιά ξέρουν τι ψάχνουν να βρουν» είπε ο Μικρός Πρίγκιπας. Πώς; Μα φυσικά μέσα από το παιχνίδι. Όλοι μας γνωρίζουμε τη θεραπευτική αξία του παιχνιδιού. Το παιχνίδι δεν είναι πολυτέλεια. Είναι ανάγκη. Έτσι λένε για τα παιδιά. Εγώ θα πω και για τους μεγάλους το ίδιο. Να αφήσουν και εκείνοι τον εαυτό τους, για λίγο ή και για πολύ αν θέλουν, να γίνουν και πάλι παιδιά. Ας επιστρέψουμε στα παιδιά όμως τώρα. Μέσα από το παιχνίδι, το παιδί αποκτά δεξιότητες και νέες συμπεριφορές. Στο συμβολικό παιχνίδι ή παιχνίδι φαντασίας συχνά υπάρχουν αντικείμενα που τα χρησιμοποιούμε διαφορετικά. Είναι η κορίνα του bowling που γίνεται αφρόλουτρο για τις κούκλες, είναι δύο ποτηράκια το ένα μέσα στο άλλο που γίνονται ασανσέρ και μέσα τους μπαίνουν παιδάκια, είναι το κουτάλι που γίνεται το ραβδί της νεράιδας ή το τηλέφωνο για να πάρω τη γιαγιά μου. Το παιδί σαφώς και γνωρίζει ότι με το ποτήρι πίνουμε ή ότι με το κουτάλι τρώμε. Γνωρίζει πολύ καλά τη χρήση τους.
Τι κερδίζει όμως το παιδί όταν παίρνει το κουτάλι και το κάνει τηλέφωνο; Βρίσκει δικές του ιδέες και ανακαλύπτει νέους δρόμους. Αναπτύσσει τη δημιουργική του σκέψη, βρίσκει λύσεις, αναπτύσσει τη φαντασία του, οργανώνει τη σκέψη του και μέσα από τις ιστορίες που αναδύονται εξελίσσεται ο διάλογος του και η κοινωνικοποίηση του εφόσον παίζει και με άλλους. Μέσα από αυτές λοιπόν τις ιστορίες καλείται να βρει λύσεις σε πιθανά αδιέξοδα που προκύπτουν. Πόσο μάλιστα αν τα παιχνίδια που χρησιμοποίησε στις ιστορίες του είναι δικής του κατασκευής. Όταν παίρνει για παράδειγμα το ρολό από το χαρτί υγείας και το μετατρέπει σε ένα ψάρι ή δημιουργεί βραχιόλια από μακαρόνια ή κατασκευάζει ένα βάτραχο ή μία γάτα από ένα χάρτινο πιάτο ή φτιάχνει μία γλάστρα από χάρτινο ποτήρι. Κατά αυτόν τον τρόπο, αυξάνεται η δημιουργικότητά του, η συγκέντρωση του και η υπομονή του προκειμένου να πετύχει αυτό που θέλει. Επίσης, μαθαίνει πως με τη φαντασία μπορείς να δημιουργήσεις και να βρεις εναλλακτικές. Γιατί η φαντασία είναι αυτή που σαν ενήλικας θα το βοηθήσει και θα ανακαλύψει εναλλακτικές σε ό,τι το απασχολεί. Η καλλιέργεια της φαντασίας θα ξεκινήσει από την προσχολική ηλικία, μέσα από το συμβολικό παιχνίδι. Όταν το παιδί βλέπει το ρολό αλλά μπορεί να φανταστεί ότι μπορεί να γίνει ένα μπρίκι, ένας αρκούδος, ένα ψάρι, ένας λαγός, ένα αυτοκίνητο κ.λ.π. Γιατί η φαντασία δεν έχει όρια και μαζί με τα παιδιά μας δημιουργούμε παιχνίδια που τους κινούν το ενδιαφέρον.
Καλό θα ήταν αυτά τα παιχνίδια-κατασκευές να είναι
μέσα από τις δικές τους εμπειρίες είτε από κάτι που έζησαν τα ίδια είτε από κάτι
που είδαν κάπου π.χ. σε ένα παραμύθι. Αυτά έχουν ανάγκη τα παιδιά της
προσχολικής ηλικίας και όχι μόνο τις στημένες θεματικές ενότητες. Και καλά να
ζουν στην επαρχία και να έχουν δει βιωματικά τον τρύγο. Και αναρωτιέμαι, έχει ανάγκη το τρίχρονο
παιδί της πόλης να μάθει για τον τρύγο; Γιατί να το μάθει με το ζόρι και να μη μάθει για τα φανάρια που βλέπει καθημερινά στο δρόμο; Kαι πολλά άλλα παρόμοια θέματα. Ας μάθουμε λοιπόν στα παιδιά μας όσα είναι έτοιμα να μάθουν.
Όσα έχουν δει να συμβαίνουν. Όσα έχουν ήδη γνωρίσει. Και το σημαντικότερο. Ας τους μάθουμε να αγαπούν τον εαυτό τους,
τους φίλους τους, τον διπλανό τους γενικότερα και ας αφήσουμε τον τρύγο στην
ησυχία του. Επίσης, κάποια στιγμή θα μάθουν και για αυτόν, να είστε σίγουροι! Όταν τους
δημιουργηθεί πραγματικά η ανάγκη να το μάθουν, θα το ψάξουν και θα το μάθουν! Ας
μάθουμε όμως πρώτα στα παιδιά μας ότι η αγάπη είναι ο καλύτερος μας δάσκαλος και
κινητήριος δύναμη για όλα! Και ας μη ξεχνάμε γονείς και παιδαγωγοί ότι εμείς
είμαστε τα πρότυπα τους! Παιδεία, λέει, είναι αυτό που μένει αφού ξεχάσεις αυτά
που έμαθες στο σχολείο...
Βρείτε τα παιδικά βιβλία εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου