Η ιστορία μου ξεκινά κάπως έτσι..
Κάποτε με ρώτησε ένας πολύ καλός φίλος για την καθημερινότητα μου και το πως μπορεί κάποιος να επικοινωνήσει μαζί μου χωρίς να γνωρίζει τη νοηματική γλώσσα. Δεν ήταν από περιέργεια αλλά από ενδιαφέρον. Ήθελε να ξέρει για να μπορεί να με βοηθάει όταν χρειάζεται. Για να μπορεί να με καταλαβαίνει ουσιαστικά. Άργησα να το καταλάβω αυτό. Νόμιζα πως ήθελε να μάθει για να με κοροϊδεύει στους άλλους. Έκανα λάθος. Τότε τον έδιωξα, του μίλησα άσχημα και δεν ξαναμιλήσαμε. Ήταν δική μου απόφαση. Θυμάμαι χαρακτηριστικά να λέει "Σέβομαι την απόφαση σου και ελπίζω να πήρες τη σωστή". Δεν ξέρω ποιος έκανε το μεγαλύτερο λάθος, εγώ που του μίλησα έτσι ή αυτός που δεν προσπάθησε να είμαστε και πάλι φίλοι.
Σήμερα, μετά από τόσα χρόνια τον συνάντησα ξανά στο φούρνο. Ήρθε κι εκείνος να πάρει το ζεστό σουσαμένιο ψωμί του κυρ Μενέλαου. Σπάνια βρίσκεις τέτοιο φούρναρη να φτιάχνει τόσο μυρωδάτο ψωμί. Όμως, δεν είναι αυτό το θέμα μας τώρα. Είναι και περίεργη η ώρα. Θα πεινάσουμε. Οπότε άλλη φορά θα σας πω αυτήν την ιστορία.
Που λέτε... δεν πίστευα πως θα τον ξανά δω. Χωρίς να το καλό σκεφτώ τον πλησίασα και του ζήτησα συγνώμη για την συμπεριφορά μου. Εκείνος τη δέχτηκε και φάνηκε πως κατάλαβε το λόγο που του είχα φερθεί έτσι. Σήμερα κατάλαβα και εγώ το λάθος μου. Όπως λέει και η σοφή γιαγιά μου κάλιο αργά παρά ποτέ. Είπαμε πολλά και δώσαμε όρκο να μην χαθούμε ποτέ ξανά. Σήμερα, επίσης, του είπα όσα έπρεπε να του πω τότε.
"Είμαι ένα κωφό άτομο. Η καθημερινότητα μου διαφέρει από τη δική σου. Αυτό, όμως δε σημαίνει πως δεν παλεύω για τη ζωή μου, όπως εσύ!!
ΔΩΡΕΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΑΚΙ ΓΙΑ ΜΙΚΡΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΠΟΥ ΑΓΑΠΟΥΝ ΤΟΝ ΑΡΚΟΥΔΟ
Ξυπνάω κάθε μέρα με ένα ξυπνητήρι δόνησης ή ένα φωτεινό σηματοδότη, ο οποίος μερικές φορές γίνεται ανυπόφορος. Το κινητό μου είναι η σωτηρία μου. Βλέπω τηλεόραση, όχι με τον ήχο αλλά χρησιμοποιώ υπότιτλους ή παρακολουθώ διερμηνέα.
Δεν ακούω τον ήχο του ανέμου, των πουλιών, της βροχής, ή της μελωδίας. Δεν ακούω τα ξεκαρδίσματα των άλλων ανθρώπων όταν τους αραδιάζω ένα σωρό ανέκδοτα. Όμως αυτό που δεν μπορούν να εκτιμήσουν τα αυτιά μου τα μάτια μου το βλέπουν. Είναι ό, τι πολυτιμότερο έχω. Είναι το παράθυρο της ψυχής μου. Και τα χέρια μου είναι η γέφυρα που με συνδέει με τον κόσμο. Τα χρησιμοποιώ για να μιλάω, να γράφω, να με καταλαβαίνουν και να εκφράζω τις σκέψεις μου, οι οποίες δεν είναι τόσο διαφορετικές από τις δικές σου.
Δεν μιλάω σαν εσένα, αλλά δεν είμαι χαζός. Μπορώ να κάνω λάθος, ένα λάθος είναι ανθρώπινο, και εσύ κάνεις λάθη. Μπορώ να μιλήσω με τον δικό μου τρόπο. Κάποιοι μπορούν να με καταλάβουν. Άλλοι... όχι. Μερικές φορές είναι δύσκολο να με καταλάβουν, με τον ίδιο τρόπο που δεν καταλαβαίνουν τους Κινέζους. Σκέψου όμως και αυτό. Αν εκφραστώ έντονα χρησιμοποιώντας τα χέρια και το σώμα μου θα μπορέσεις να με καταλάβεις. Και αν κάνεις και εσύ το ίδιο, αν εκφραστείς έντονα και μου μιλήσεις πολύ αργά θα μπορέσω να σε καταλάβω. Ας δοκιμάσουμε, λοιπόν, να μιλήσουμε. Να δούμε πως μπορούν να μιλήσουν δύο άνθρωποι διαφορετικοί αλλά συγχρόνως ίδιοι. Ας το δοκιμάσουμε. Έχουμε να χάσουμε κάτι; Βλέπεις είμαι ένας άνθρωπος που παλεύει για τη ζωή, όπως εσύ!! Μπορώ να κάνω τα ίδια πράγματα που κάνεις: μελέτη, δουλειά, ταξίδια, οδήγηση, παιχνίδια, σπορ και άλλα. Έχω και εγώ οικογένεια, όπως εσύ. Στην πραγματικότητα, έχω μια ζωή, και την τρέχω σαν εσένα!
Είμαστε διαφορετικοί αλλά συγχρόνως είμαστε ίδιοι.. Ναι, είμαι ένα κωφό άτομο!"
Έτσι η μέρα ολοκληρώνεται με μια φιλία που ποτέ δεν είχε χαθεί απλά είχε παγώσει σε εκείνη την γεμάτη εγωισμό μέρα. Εύχομαι να έχετε πάντοτε δίπλα σας ανθρώπους με όμορφη ψυχή.
S O S -----> Η υπέροχη ιστορία που διαβάσατε χρειάζεται επειγόντως εικόνες. Πολλές εικόνες, οι οποίες θα δημοσιευτούν στην ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΗ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΗ ΓΝΩΣΗ Γι' αυτό σηκώστε μανίκια, αφήστε τη φαντασία σας ελεύθερη και δημιουργήστε. Έπειτα στείλτε μας από μια έως 101 εικόνες γράφοντας το όνομα και την περιοχή σας !!
Αυτά ισχύουν για τους ελάχιστους σήμερα νοηματίζοντες κωφούς. Οι περισσότεροι κουφοί σήμερα μαθαίνουμε και μιλάμε ελληνικά, γράφουμε ελληνικά και διαβάζουμε ελληνικά και επικοινωνούμε με τον τρόπο που σας γράφω. Το παραμυθάκι καλό είναι, αλλά αφορά μια περασμένη εποχή πλέον. Πόσο μάλλον που τα σημερινά εκ γενετής κωφά παιδιά βάζουν πλέον κοχλιακά εμφυτεύματα και με αυτά ακούνε και μιλάνε όπως όλοι σας. Μήπως να διευκρινήσετε σε ποιά εποχή αναφέρεστε; Δεν είναι κακό να γράφουμε παραμύθια εποχής. Κακό είναι να τα παρουσιάζουμε σαν να συμβαίνουν το 2020. Κολοτούρου Σοφία, πάσχουσα από πλήρη κώφωση άμφω
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστούμε πολύ για το σχόλιο. Έχετε απόλυτο δίκιο, υπάρχουν σήμερα τα κοχλιακά εμφυτεύματα που είναι πραγματικά σωτήρια!! Συμφωνώ. Παρ' όλα αυτά υπάρχουν ακόμα κωφοί που δεν έχουν κάνει εμφύτευση. Καταγράφεται, λοιπόν, η σημερινή πραγματικότητα των ελάχιστων αυτών κωφών.
ΔιαγραφήΜε εκτίμηση
Η ιστορία εξυμνεί την ομορφιά της διαφορετικότητας. Κανένα παραμύθι δεν είναι 100% ρεαλιστικό. Καλό θα ήταν να δούμε το νόημα της ιστορίας πίσω από τις λέξεις. Νομίζω το ότι ο ήρωας είναι κωφός, πρέπει να το αντιμετωπίσουμε ως έναν απλό συμβολισμό. Ο καθένας από εμάς ειναι διαφορετικός από τον άλλο. Αυτό που πρέπει να μάθουμε ειναι να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως ακριβώς είναι και να αποδεχόμαστε τους πάντες με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Εμένα προσωπικά αυτή η μικρή ιστορία με συγκίνησε...
ΑπάντησηΔιαγραφή